Μετά την πρώτη εξαγγελία που είχε γίνει με το άρθρο 20 του Ν. 4179/2013, όπου σε μία μόνο πρόταση (παράγραφος 1) αναφερόταν η δραστηριότητα του ιατρικού τουρισμού και ότι, γενικά και αόριστα, οι ειδικοί όροι και οι προϋποθέσεις, καθώς και τα πάσης φύσεως ζητήματα που αφορούν στην άσκησή του θα ρυθμισθούν με κοινή απόφαση των υπουργών υγείας και τουρισμού, μόλις πρόσφατα (26-11-2013) οι εν λόγω συναρμόδιοι υπουργοί (Άδωνις Γεωργιάδης και Όλγα Κεφαλογιάννη, αντίστοιχα) εξέδωσαν την υπ' αριθ. 27217 κοινή υπουργική τους απόφαση (δημοσιευθείσα ήδη στο ΦΕΚ τ. Β', αρ. 3077/3-12-2013), με την οποία, όπως αναφέρεται και στον τίτλο της, καθόρισαν τους όρους και τις προϋποθέσεις για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής στην Ελληνική επικράτεια.
Πλην όμως, παρά τον πολλά υποσχόμενο τίτλο και την μεγάλη προσδοκία που είχε γεννήσει η αναμονή εκδόσεως της εν λόγω υπουργικής αποφάσεως, τελικά με αυτήν τίποτα δεν θεσμοθετήθηκε επί της ουσίας, το μόνο δε που, απ' ό,τι φαίνεται, προωθήθηκε με αυτήν είναι μόνον η επαγγελματική και αγοραστική ευκαιρία που δίνεται σε ορισμένες διεθνείς (κυρίως) εταιρείες πιστοποίησης, να αναπτύξουν και στην Ελλάδα την δραστηριότητα της πιστοποίησης "κατά τα διεθνή πρότυπα" (όπως αναφέρεται) του φορέα παροχής ιατρικού τουρισμού, ο οποίος, όπως ρητά προβλέπεται, μπορεί να είναι μόνον μονάδα παροχής φροντίδας υγείας, ενώ παραλείπονται τελείως (τουλάχιστον επί του παρόντος) οι ενδιάμεσοι τουριστικοί φορείς (οι λεγόμενοι "medical facilitators", ήτοι μεσίτες-διαμεσολαβητές ιατρικού τουρισμού), για τους οποίους, αν και επιτελούν κομβική θέση στην δραστηριότητα αυτή, δεν υπάρχει καμία σχετική αναγνώριση ή πρόβλεψη θεσμικής αναγνώρισής τους.
Σημειωτέον, μάλιστα, ότι καμία πρόβλεψη δεν γίνεται ως προς τα πρότυπα ή τους κανόνες δραστηριότητας που θα πρέπει να τηρούνται από τους φορείς ιατρικού τουρισμού και να ελέγχονται και πιστοποιούνται από τους παραπάνω διεθνείς οίκους πιστοποίησης και, συνεπώς, υπάρχει μια "λευκή" ως προς τούτο εξουσιοδότηση του έλληνα νομοθέτη προς τους τρίτους αυτούς φορείς πιστοποίησης, να λένε ό,τι θέλουν και όπως το θέλουν!
Πέρα της ανωτέρω πρόβλεψης, η ΚΥΑ εξαντλείται σε γραφειοκρατικές και άνευ ουσίας ρυθμίσεις για τους φορείς ιατρικου τουρισμού, όπως λ.χ. ότι πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι σε ένα μητρώο που τηρεί ο ΕΟΤ, ή ότι πρέπει να διαθέτουν ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης, οι ίδιοι οι φορείς αλλά και οι γιατροί τους, εσωτερικά ή εξωτερικά συνεργαζόμενοι με αυτούς.
Τέλος, μια εσφαλμένη και άστοχη (ή, τουλάχιστον, ατελής) ακόμη πρόβλεψη που γίνεται στην άνω ΚΥΑ, είναι ότι οι πάροχοι ιατρικού τουρισμού, οι οποίοι εκ των πραγμάτων απευθύνονται σε κατοίκους του εξωτερικού και που, ως εκ τούτου, η λειτουργία τους είναι απόλυτα συνυφασμένη με την τουριστική ιδίως προβολή τους στην αλλοδαπή και, μάλιστα, εν όψει του ιδιαίτερα αυξημένου ανταγωνισμού στον χώρο αυτό από αντίστοιχους φορείς στις γείτονες χώρες μας, υπόκεινται, όπως ορίζεται, στις ισχύουσες διατάξεις στην Ελλάδα για την ιατρική διαφήμιση και την ιατρική δεοντολογία, που σημαίνει, δηλαδή, σοβαροί περιορισμοί (αν όχι απαγόρευση) στην προβολή τους!
Γίνεται, συνεπώς, αντιληπτό ότι δεν πρόκειται, ουσιαστικά, για μια υπουργική απόφαση που προωθεί τον ιατρικό τουρισμό στην Ελλάδα, αλλά για ένα άνευρο και άνευ ουσίας νομοθέτημα δήθεν αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, που μάλλον δίνει ώθηση σε παράπλευρες εργασίες, παρά στον ίδιο τον αναγκαίο για την χώρα μας ιατρικό τουρισμό.
Πέρα της ανωτέρω πρόβλεψης, η ΚΥΑ εξαντλείται σε γραφειοκρατικές και άνευ ουσίας ρυθμίσεις για τους φορείς ιατρικου τουρισμού, όπως λ.χ. ότι πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι σε ένα μητρώο που τηρεί ο ΕΟΤ, ή ότι πρέπει να διαθέτουν ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης, οι ίδιοι οι φορείς αλλά και οι γιατροί τους, εσωτερικά ή εξωτερικά συνεργαζόμενοι με αυτούς.
Τέλος, μια εσφαλμένη και άστοχη (ή, τουλάχιστον, ατελής) ακόμη πρόβλεψη που γίνεται στην άνω ΚΥΑ, είναι ότι οι πάροχοι ιατρικού τουρισμού, οι οποίοι εκ των πραγμάτων απευθύνονται σε κατοίκους του εξωτερικού και που, ως εκ τούτου, η λειτουργία τους είναι απόλυτα συνυφασμένη με την τουριστική ιδίως προβολή τους στην αλλοδαπή και, μάλιστα, εν όψει του ιδιαίτερα αυξημένου ανταγωνισμού στον χώρο αυτό από αντίστοιχους φορείς στις γείτονες χώρες μας, υπόκεινται, όπως ορίζεται, στις ισχύουσες διατάξεις στην Ελλάδα για την ιατρική διαφήμιση και την ιατρική δεοντολογία, που σημαίνει, δηλαδή, σοβαροί περιορισμοί (αν όχι απαγόρευση) στην προβολή τους!
Γίνεται, συνεπώς, αντιληπτό ότι δεν πρόκειται, ουσιαστικά, για μια υπουργική απόφαση που προωθεί τον ιατρικό τουρισμό στην Ελλάδα, αλλά για ένα άνευρο και άνευ ουσίας νομοθέτημα δήθεν αναπτυξιακής πρωτοβουλίας, που μάλλον δίνει ώθηση σε παράπλευρες εργασίες, παρά στον ίδιο τον αναγκαίο για την χώρα μας ιατρικό τουρισμό.
